Stichting Pelita

Mijn moeder was eigenlijk een indo maar voelde zich nederlands. Zij wilde het liefst haar indonesische roots ontkennen. Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid en snap nu pas dat mijn problemen met aanpassing alles te maken hebben met een als hollands gepresenteerde opvoeding die feitelijk een voortzetting van de indische mores was. Heel verwarrend. Ondanks mijn 61 jaar heb ik daar tot op heden veel last van. Wie herkent dit en wil hierover van gedachten wisselen?

Mijn naam is James Revius en mijn vraag is tweeledig. Ik heb met mijn moeder en mijn in 1942 geboren jongere broer ergens in een interneringskamp gezeten als
4-jarige, alleen is mij de naam van het kamp ontschoten het was in Batavia ergens. De tweede vraag is de naam van het Japanse kamp in Medan, was een "plantageschool"

Gedurende de Tweede Wereldoorlog heb ik met mijn moeder en broers in verschillende jappenkampen gezeten. Het eerste kamp was in de suikerfabriek complex Kawarasan. Kawarasan lag ongeveer 15 km ten oosten van Kediri, aan een zijweg van de weg van Kediri naar Pare in Oost-Java. Het kamp bestond uit twee afzonderlijke lokaties. Kamp 1 omvatte de administrateurswoning met twee paviljoens en bijgebouwen, geheel ommuurd. Kamp 2 bestond uit employé-woningen, de pasanggrahan, de soos en een schoolgebouw, alles omheind met gedek (zie Geïllustreerde atlas van de Japanse kampen in Nederlands Indië 1942-1945, bladzijde 165). Afgelopen augustus ben ik met mijn familie weer naar Java gereisd. We hebben o.a. de kampong Kawarasan bezocht en met de bevolking gesproken. Oude mensen wisten nog dat daar interneringskampen waren, maar er is nu niets meer te zien. Waar eens de kampen waren zijn nu rijstvelden en wat oerwoud. De kamptijd houd me nu, op oudere leeftijd, meer en meer bezig. Ik wil het een plaats geven en belangrijk zou zijn als ik een foto van dat kamp zou kunnen vinden. Ook de andere kampen waar ik geïnterneerd ben geweest hebben wij bezocht. Die bestaan nog en heb ik daar foto’s van. Heeft iemand foto’s van Kawarasan? Het zou me heel veel rust geven als ik daar een foto van kan krijgen. Dan kan ik weer een gedeelte van die tijd afsluiten. Bij voorbaat mijn dank, Frans van Rooden.

Gezocht: portretten uit Changi
Voor een tentoonstelling in Museum Bronbeek is Tijdlijn op zoek naar portretten die de Nederlander Henk Brouwer maakte als krijgsgevangene in Changi (Singapore). Hij tekende honderden portretten van medegevangenen: Nederlanders, maar ook Engelsen, Australiërs en Amerikanen. Deze portretten zijn na WOII verspreid geraakt over de hele wereld. We proberen ze nu te achterhalen voor een tentoonstelling in Museum Bronbeek (juli 2018). Kent u iemand die zo’n portret heeft of hebt u informatie daarover? Laat het ons weten op info@henkbrouwerchangi.com. Op onze website www.henkbrouwerchangi.com leest u er alles over. Alvast dank!

Graag zou ik in contact willen komen met mensen die in de periode '44-'45 in het kamp "Struijswijk " hebben gezeten . Zelf heb ik nog een herdenkings boek uit 1995 van dit kamp.Misschien interessant om te bekijken.

Zoek informatie over Gerrit den Hoedt. * 08-10-1917 Vlaardingen + 30-03-1945 Pakan Baru, Sumatra. in februari 1942 achtergebleven in Batavia als opvarende van de Tapanoeli van de KRL en door de Jap gearresteerd op 19 september 1944. Met de Junyo Maru naar Sumatra gebracht en tewerk gesteld aan de spoorlijn. Overleden in Kamp 2. Heeft zich vermoedelijk bij het KNIl aangesloten tussen 1942 en 1944. Wie weet daar iets over?

Zijn er nog leerlingen die in 1947 - 1949 op de Pandea Lamparschool hebben gezeten?

Binnenkort in Den Haag: het fotografieproject Bij Ons Thuis. Doe ook mee!

Hou je van fotografie? Ben je in Nederland opgegroeid maar je (groot)ouders niet? Eet je net zo graag stroopwafels als roti of baklava? Met andere woorden, leven er meerdere culturen in jou met hun verschillende tradities en gebruiken? Wij zijn benieuwd naar jouw verhaal!
Bij Ons Thuis is een fotografieproject waarin mensen van allerlei verschillende achtergronden reflecteren op leven tussen twee culturen, tradities en (mantel) zorg voor oudere gezinsleden. Het project vindt plaats in Den Haag.

Tijdens het project maak je zelf foto’s aan de hand van concrete opdrachten. Je krijgt professionele fotografie-training en feedback. De nadruk ligt daarbij op het verhaal achter de foto’s: wat wil je vertellen? In Bij Ons Thuis leer je om met beelden je verhaal te vertellen. Je hoeft geen mensen op de foto te zetten (mag wel) of met je naam vermeld worden (mag ook).
Het project sluit af met een tentoonstelling in Het Nutshuis in Den Haag. Daarnaast is er de mogelijkheid om je hele familie (kosteloos!) door professionele fotografen te laten fotograferen.

Wanneer en waar?
We starten 9 oktober met de eerste bijeenkomst. Daarna komen we elke twee weken bij elkaar op maandagavond (niet in de schoolvakanties). De bijeenkomsten vinden plaats op de maandagavond in De Schildershoek in Den Haag. Er zijn in totaal vijf bijeenkomsten.

Voor wie?
Heb je interesse in fotografie als manier om verhalen te vertellen? Spreekt het onderwerp je aan en durf je de uitdaging aan om deel te nemen aan dit bijzondere fotografieproject? Meld je dan snel aan! Deelname is vanaf 22 jaar. Ervaring met fotografie is niet belangrijk. Je hebt geen eigen camera nodig, die krijg je van ons in bruikleen. Deelname is gratis. Als je meedoet, rekenen we op je betrokkenheid en aanwezigheid.

Aanmelden
Ben je net zo enthousiast als wij en wil je meedoen? Mail dan naar info@picturebridgefoundation.nl en schrijf heel kort iets over je motivatie. Er is slechts plek voor maximaal 15 deelnemers dus wees er snel bij! Zodra we je mail ontvangen, nemen we contact met je op. Wil je eerst meer weten? Mail ons dan ook of laat een bericht achter op https://www.facebook.com/BijOnsThuisFotoproject/ 

Bij Ons Thuis is een initiatief van de Picture Bridge Foundation en is mede mogelijk gemaakt door Fonds 1818, Stichting RCOAK, Fonds Sluyterman van Loo, en het Nutshuis.

Mijn vader, Rob Bartstra, 83 jaar, heeft met zijn moeder en twee zusters in het Tjideng kamp gezeten, aan de Laan Trivelli. Ze noemden hem destijds Robby. Hij had in die tijd veel contact met een leeftijdgenootje genaamd Elly Meuleman. Hij heeft haar nadien nooit weer gezien. Wie heeft wat over haar gehoord? Alvast hartelijk dank voor de informatie!

Als ik denk aan vervlogen tijden, komt er heel vaak de herinnering aan de tijd, na 't kamp, dat wij weer ons huis aan de Nassau Boulevard (Batavia) hadden betrokken, en dat m'n vriendin, na het middagdutje, buiten stond te wachten op mij en wij samen gingen rolschaatsen. Haar naam was Bea Fermin. Als u iets weet over haar, laat het mij dan weten. Ik ben Ineke de Jong, nu Ine en ben 83 jaar. Alvast hartelijk dank.